Geen partner om over na te denken en geen kinderen om mij zorgen om te maken. Mijn ouders zijn gelukkig samen, mijn konijnen functioneren prima en zoals het ze betaamt vragen en geven zij op z'n tijd een knuffel.
Kortom, ik heb heel veel tijd om handen om na te denken over het leven. Over mij leven voornamelijk. Want wat wil ik en waar sta ik nu? Wat heb ik allemaal gedaan en bereikt? Doe ik nu wat ik altijd al had willen doen en de belangrijkste vraag van allemaal... Ben ik gelukkig?
Afhankelijk van het weer, mijn hormoonspiegel, mijn bank saldo, de staat van mijn huis en de muziek op de radio ten tijde van deze zelf reflecterende vraag, kan het antwoord nog wel eens conflicterend zijn.
Wanneer ik, voor dat ik naar mijn werk vertrek, naar mijn konijnen kijk en denk; "ik zou graag met jullie willen ruilen", of wanneer ik 's avond op de bank zit en denk; "morgen is alles beter, morgen voel ik mij weer normaal", wanneer ik in huilen uitbarst bij het horen van een John Mayer nummer dan vrees ik dat het onvermijdelijke aan de hand is. Gerelateerd aan geluk of niet.. het is een crisis! Een quarter life crisis zoals geleerden het noemen.
Iets met generatie Y, iets met keuzes kunnen, mogen en /of moeten maken. Iets waar zelfs comfort shoppen niet tegen helpt, waar geen enkele dosis chocolade tegen bestand is en waarvoor zelfs alcohol geen oplossing is. Het is een zeer dynamisch gevoel wat hyper gevoelig is voor prikkels vanuit de omgeving. Onderweg in de auto kan ik opeens het antwoord hebben op de vraag hoe ik verder wil met mijn leven. Terwijl vijf minuten later, wanneer ik binnen wandel op mijn werk, alle hoop en glorie weer net zo hard van mijn radar verdwenen is.
Heb ik het antwoord op de vraag of ik gelukkig ben? Nee. Wel heb ik een ander antwoord. Een antwoord wat net zo belangrijk is op een vraag die misschien nog wel veel belangrijker is om te beantwoorden..
Ben ik ongelukkig? Nee gelukkig niet!
Dus geen paniek! De tranen die over mijn wangen biggelen bij het horen van een John Mayer nummer kunnen zomaar tranen van euforisch geluk zijn. Het gevoel dat morgen alles beter is en ik mij weer normaal voel kan heel goed veroorzaakt worden door een avondje wijnen. En zien hoe twee totaal verschillende konijnenrassen zo ongelofelijk teder kunnen zijn naar elkaar kan mij in de ochtend hard op laten zeggen dat ik graag met ze zou willen ruilen..
Pfff, weet ik veel..
Ik drink regelmatig zo veel dat ik me eigenlijk helemaal niks afvraag of de vraag niet meer weet maar wel heel gelukkig ben en me lekker voel, als ik de dag erna dan ook nog kan uitslapen dan is het helemaal feest en beginnen we gewoon weer opnieuw. Helpt trouwens ook als je iedere keer een 4-daags weekend hebt na 6 dagen werken...afgaande op je feessie pas geleden hoef je je volgens mij nooit ongelukkig te voelen met zulke goede vrienden en lieve ouders, al het andere komt allemaal een keertje als je het niet verwacht en dan gaan we een hendig feestje bouwen, apropos feestje, 26 september vieren Anja en ik dat we samen 100 worden, weer met een band en lekker eten dus zet dat maar alvast in je agenda. dikke knoevel Rene
BeantwoordenVerwijderen