Weet je wat jij me kan?

We hebben op deze wereld, met al die miljarden mensen, zeker één gemene deler in het leven. Een deler waarvan de één ervoor kiest deze lekker voor zichzelf te houden terwijl de ander hem ongevraagd in je gezicht zwaait. Deze gemene deler is er verschillende vormen en maten. Zo is er de genuanceerde vorm, de verkapte vorm of de niet zo tactische vorm. Maar er zijn natuurlijk nog veel meer manieren om uiting te geven aan.. jawel! Je raadt het al; een mening!

Op zondag middag om klokslag twaalf uur een flesje wijn open trekken heeft menig wenkbrauw in mijn omgeving al doen optrekken. De meningen vliegen me dan om de oren; "dan heb je wel een triest leven wanneer je zondagmiddag al aan de drank moet." Of; "living on the edge! en YOLO Bitch!" Maar ook; "wordt het niet eens tijd om te settelen en een gezinnetje te starten?" Ook de vraag of ik een alcoholprobleem heb komt wel eens voorbij? Maar zolang er genoeg alcohol is, heb ik geen probleem.

Mensen hebben blijkbaar ook een heel uitgesproken mening wanneer ik vertel dat ik een Tinder match heb met de fysiotherapeut. "Onprofessioneel, ongemakkelijk en ongepast," noemt een moeder met drie kids van vier vaders het. Maar mijn definitie van ongemakkelijk dat moment wanneer je iemand drie welkoms kusjes wilt geven en de ontvangende partij wilt je een verwelkomende knuffel geven. Dat levert pas een ongemakkelijke situatie op. Dat, of een Tinder match met je gynaecoloog.

Vreemdgaan blijkt ook zo'n gevoelig taboe onderwerp te zijn. Iedereen heeft er mening over of een gevoel bij. Ik kan dat heel 'genuanceerd' omschrijven; ik heb al heel wat eikels in mijn leven meegemaakt. Maar afgelopen jaar heb ik toch wel de dennenappel onder de eikels ontmoet. En daar hebben mijn vrienden en familie een mening over en zelf mensen die ik geeneens ken. Zoals zijn vrouw bijvoorbeeld.

En zo zit je dan op een zondag middag klokslag twaalf uur met een glas wijn alles even niet zo serieus te nemen. Even geen paniek. Even geen drama. En blijkbaar voorlopig ook even geen fysiotherapie. Vandaag is het lekker rustig genieten van het zonnetje, van mijn nieuwe huisje en de wetenschap dat zich de komende 24 uur geen alcoholprobleem zal voordoen.

De druif in mij..

Dag 1;

Zaterdag 4 april. Met een waardig afscheid van de wijn gisteravond, ben ik vandaag mijn 30 geen alcohol challange begonnen. Een afscheid met een flesje wit, rosé en een flesje rode wijn. Een eerbetoon aan alle machtige druiven in haar puurste vorm. Pure poëzie. Een kleine kater maakt een perfecte start met uiterste motivatie.

Als bezigheidstherapie haal ik de Albert Heijn moestuintjes uit hun bakjes en plant ze in de plastic bak die ik er bij gekocht heb. Ik betrap mij erop dat ik stiekem zoek naar een druivenplant. Deze zou ik dan uiterst zorgvuldig planten en elke dag water geven tot er druifjes uit poppen.  Lieve woordjes zou ik ze toe fluisteren en geruststellen dat ze veilig zijn om te groeien en om zichzelf te zijn.

Natuurlijk vertel ik niet van mijn verborgen agenda. De druiven worden straks gewoon ordinair platgestampt om een wijntje van te trekken.
Mijn teleurstelling is dan ook groot als ik zie dat er geen druivenplant bij de moestuin verzameling zit. Wel selderij. Deze kan ik dan eventueel in een Bloody Mary gooien die ik dan van mijn zelf gegroeide tomatenplant trek. Met een scheut zelfgekochte Vodka.
 

Dag 2;

Zondag 5 april. Alcoholvrij de zaterdagavond doorgekomen. Dat zet mijn zondagochtend opeens in een ander daglicht. Prima moment om een rondje te rennen dus. En hoewel ik pas twee dagen in mijn challange zit weet ik dat er fysiek nog geen verandering plaats kan hebben gevonden, maar de mindset is er, ik voel me goed en het rondje rennen breekt dan ook weer een persoonlijk record.

Maar later op de dag komt dan toch een duiveltje om de hoek kijken. Het is immers lang weekend en een glaasje wijn vanavond met vriendinnen zou toch wel erg lekker zijn. Het gevecht met mezelf wordt er niet makkelijker op wanneer ik mij bedenk dat ik volgende week met mijn verjaardag misschien toch één avondje een uitstapje maken naar alcoholland. Dus dat zou inhouden dat ik de challange niet ga volhouden dus kan ik net zo goed vanavond al een wijntje drinken.

Nee. NEE! Nee!!! Ik doe het niet. Ja maar.. Nee!

Gelukkig zijn de winkels vandaag gesloten en is de voorraad vrijdagavond op gegaan. Dus dan maar een filmpje op tv, Sem mijn kleine grote paashaas op de bank en een lekkere warme kop thee. En nee, geen paniek! Het is alcoholvrije bosbessen thee. Eyes on the price! Volgende week de volgende update... 

To be continued

Als God het wil!

Er staat een grote prikkelstruik in mijn straat. Een prikkelstruik mooi afgezet achter een klein hekwerk. Nooit echt eerder aandacht aan besteed tot ik een ochtend wakker werd, een schoen kwijt was en onder de krassen zat. Juist ja. Van die prikkelstruik. De beelden schieten door mijn hoofd  hoe ik mijn straat inloop, niet eens in de buurt van die prikkelstruik. En toch, op wonderbaarlijke wijze heb ik het voor elkaar gekregen om met beide benen omhoog in die struik te belanden, een schoen kwijt te raken en vervolgens de andere schoen er boos in te gooien omdat ik die ene niet kon vinden.

Ik herinner alles nog van die avond twee jaar geleden. Het feest en de aangelegenheid, wat ik gedronken heb met wie ik allemaal een praatje heb gemaakt. Een gewaagde poging om mijn borst te grijpen door iemand waar ik de naam geen eens van ken. Een actie waarop ik op een maandagmorgen anders gereageerd zou hebben dan op een late zate zaterdag avond. Je wordt wat toleranter zullen we maar zeggen. Maar Inshallah.

Wanneer ik deze morgen mijn telefoon pak zie ik dat het half 11 is. Mijn hoofd voelt zwaar en ik heb een grote behoefte aan water.Veel water. Ik kijk tussen mijn ontvangen en verzonden berichten en zie dat het gisteravond vrij laat geworden is. En hoe gezellig het was, dat hoor ik uit de geluidsopnames die er gemaakt zijn toen we met vier meiden een eigen versie van 'Come on Eileen' hebben gezongen.

Leuke verhalen voor de "kleinkinderen" in overvloed. Maar toch. Ik loop al een tijdje met de gedachte om eens radicaal te stoppen met de wijntjes hier en speciaal biertjes daar. Want met de wijntjes en biertjes komen ook de sigaretjes. en geasfalteerde longen... dat rent eigenlijk zo lekker niet op zondagmorgen. Dus ik ga het gewoon doen. 30 dagen geen alcohol.

Ik zal voor gek verklaard worden, het moeilijk krijgen en misschien wel gesaboteerd worden.. maar Geen Paniek! voor de lieve vrienden en vriendinnen die mij willen sabobieren of wijnoteren in deze uitdaging.. ik heb ook genoeg video- en geluidsopnames van jou..

Maar dat geldt niet voor vanavond. Want vanavond komt Helen. Helen komt uit Engeland en daar is wijn drinken een stukje cultuur. Dus vanavond pas ik mij cultureel aan. Morgen begin ik! Inshallah!