De naakte waarheid..

Na 13 jaar aardig wat lief en leed gedeeld te hebben is de tijd aangebroken dat we onze ´relatie´ naar een hoger level tillen. Lang genoeg gewacht zullen we maar zeggen. Al die praatjes van mensen om je heen, dat je sommige dingen niet moet forceren en dat je wel weet wanneer de tijd aangebroken is, want dan voelt het immers ´goed´.

Ik moet eerlijk bekennen, de zenuwen gierden die dag door mijn lijf. Stiekem vraag je je toch af of het de vriendschap niet zal schaden. Wanneer je eenmaal een bepaalde grens overschreden hebt, dan kun je niet meer terug. ´What has been seen, can not be unseen´.. zeggen ze ook wel eens zo mooi in de film.

Ik treuzel een beetje terwijl ik mij langzaam de kleren uit trek. Ik vouw ze zelfs nog op, om maar wat tijd te trekken. En om nonchalant over te komen vertel ik ondertussen een verhaaltje Alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
En dan sta je daar, poedel naakt, tegenover een vriendin die je al 13 jaar alleen met kleren aan kent en omringt door vreemde mensen die mij dus nu alleen maar kennen zonder kleren aan. Ik probeer in mijn gedachte uit te maken of ik nu een overwinningsdansje wil doen of dat ik liever de handdoek om mij heen sla en wegkruip in de badjas. Uit respect voor onze vriendschap besluit ik dat laatste te doen. 

En dan is het moment daar.. we treden de saunawereld in dat vol zit met zweterige mannen en vrouwen, vol piemels en borsten en vol gluren en begluurd worden. Want laten we eerlijk zijn.. kijken doe we allemaal. Ik betrap mijzelf erop dat ik onbewust toch vaker oog/piemel contact maak dan ik zou willen. Het maakt dan ook niet uit hoe snel ik weer wegkijk, ik voel mij toch elke keer weer een beetje betrapt. Natuurlijk zijn er ook kerels die op het hoogste bankje in de sauna zitten met opgetrokken knieën… Trots als een pauw met giraffennek.

Later op de dag is er een ´opgieting´ . Geen idee wat ik mij daarvan moet voorstellen maar blijkbaar is het, gezien de opkomst, wel erg bijzonder. Klokslag 3 uur in de middag staat dan ook iedereen voor de deur van de sauna om die opgieting mee te maken. Ook wij sluiten ons aan bij deze groep. Hoewel het de normaalste zaak van de wereld lijkt, kan ik de gedachte niet uit mijn hoofd krijgen dat we in de rij staan voor iets wat praktisch op een groepsorgie lijkt. Allemaal naakte zweterige lijven dicht tegen elkaar aan, mensen die ijsblokjes over hun lichaam laten smelten en een meneer die met een handdoek door de lucht wappert om lekkere warme luchtjes door de volle ruimte te verspreiden om ons in extase te brengen. 

Het gegeven dat ik 12 minuten in een kamer voor naakte mensen heb gezeten terwijl ik ijsblokjes over mij nek en hals heb zitten wrijven, geeft wel aan dat die extase redelijk bereikt is. Na deze oververhitte gebeurtenis is het dan ook wel goed geweest. Maar niet voordat ik alsnog dat overwinningsdansje heb uitgevoerd onder de ijskoude emmer douche. Dat het dansje eigenlijk een zeer spastische samentrekking is van het koude water, dat heb ik maar niet toegeven. 

Een avontuur dat voor herhaling vatbaar is! Maar geen paniek, ik beloof plechtig om nooit met opgetrokken knieën op het hoogste bankje in de sauna te zullen zitten.