Zoete wraak!

Succesmomentjes. We kennen en we hebben ze allemaal wel eens. Groot succes, klein succes of een gevoel van een overwinning. Vandaag is zo'n dag voor mij. Vandaag beleefde ik een persoonlijke overwinning en tevens een klein succesmomentje.

Wanneer ik deze zondag vroeg opsta om aan de website van DUS-Communicatie te werken gebeurd er exact dat als wat ik had verwacht. Helemaal niks namelijk. Uren achter de laptop zitten, bierviltjes bestellen, door visitekaartjes heen neuzen maar geen teksten schrijven voor mijn website. Uiteindelijk verplaats ik mij naar mijn woonkamer om maar een boodschappen lijstje te schrijven en vertrek richting de winkel.

Wanneer ik even later door de Albert Heijn loop hoor ik in de verte een geluid. Een hoog schel geluid. Kort daarna word ik opgeschrikt door het geluid van een Eland. Ik draai mij om en kijk recht in de ogen van twee kinderen. Weer hoor ik dat geluid maar zie nu dat het deze kinderen zijn en niet een Eland. Het is een penetrant geluid en niet zo zuinig ook. Ik pak wat ik pakken moet en kijk nog even met 'doe-normaal/blik' naar de spelende kinderen voordat ik wegloop.

Snel loop ik naar de schoonmaakmiddelengang waar ik vervolgens klem gereden wordt door andere kinderen. Het lijkt wel een vrije speelmiddag vandaag. Wanneer deze kinderen luidkeels beginnen te schreeuwen en gieren herken ik dat schelle geluid weer. Enig, nog meer dierentuin taferelen in de winkel. De twee kinderen die mij klem houden in de gang zien er onverzorgd en ongewassen uit. Het meisje, een jaar of 10, kijkt me aan en verteld me zonder dat ik er om gevraagd heb; "wij komen uit Amerika" met een prachtig Limburgs accent. Ze begint met haar klompen te stampen en tegen het jongere jongetje naast haar aan te rijden met haar winkelwagen. Tja.. Hillbilly ten top.

Wanneer het mij teveel wordt roep ik naar de uitbundige brutale apen dat het een supermarkt is waar ze zich bevinden, niet een markt.
OEI!

Als ik weg loop hoor ik ze vol verbazing aan elkaar vragen wat ik nu precies zei om vervolgens een achtervolging in te zetten. Stampend met hun klompen lopen ze langs en rondjes om mij heen, roepend dat ze zelf bepalen wat ze doen en dat ze alles mogen. Natuurlijk, ouderlijk toezicht was er niet..
Mijn laatste 15 minuten winkelen waren gevuld met stalking, terrorisme en irritante geluiden van deze twee losgeslagen apen. Met mijn über boze blik probeerde ik ze te intimideren en tot zwijgen te staren.. Zonder succes want even later hoorde ik achter mij een stemmetje; "daar is ze!" en marcheerde weer op mij af.

Bij de kassa aangekomen vertel ik met grote bange ogen aan het kassameisje dat ik zonet vreselijk geïntimideerd ben geworden door twee kinderen die zonder ouderlijk toezicht rondstruinen en de rest van het winkelend publiek het leven zuur maakt. En dat moment.. dat heeft geleidt tot mijn succesmomentje van de dag; ze werden in de kraag gegrepen en vriendelijk doch dringend verzocht de winkel te verlaten. HA!

Met een succesvol gevoel rij ik terug naar huis. Wie het laatst lacht hé. Maar geen paniek! Ik had ook een corrigerende tik kunnen uitdelen. Dat ik dat niet gedaan heb, dat is die persoonlijk overwinning van vandaag.