Het was tussen het laten inwerken van de crèmespoeling en het net in mijn mond duwen van mijn tandenborstel vol tandpasta, toen mijn telefoontje begon te rinkelen. Ik verwachte een telefoontje, waarom zou ik anders mijn telefoon mee naar de badkamer nemen. Ik had alleen gehoopt dat ik niet nu net op dat moment gebeld zou worden.
Géén paniek! Ik heb dit doordacht. Mijn telefoon heb ik meegenomen naar de badkamer omdat ik dit gesprek verwachte. In mijn hoofd ging ik over op plan A; mond legen, kraan uitdraaien en de stekker van de radio uittrekken om vervolgens de telefoon op te kunnen nemen. Wat ik echter niet overdacht had, was mijn natte oor en die bekende badkamer echo. Een echo die de persoon aan de andere kant van de telefoon zomaar het idee zou kunnen geven dat je op de wc zit.
Improvisatie vereist dus. Ik droog mijn oor haastig af en loop de woonkamer in om het gesprek aan te nemen. Zo gezegd, zo gedaan...
Het besef dat ik opeens aangestaard word door vier groot ogende konijnen haalde even mijn concentratie van het gesprek met de aardige meneer aan de telefoon. Maar ik dacht nog, kom op jongens, niks wat jullie nog niet eerder gezien hebben. Dus ik hervatte mijn concentratie en maak korte aantekeningen van het gesprek. Na het gesprek ben ik weer terug gehuppeld naar de badkamer om die crèmespoeling er uit te spoelen, de tanden te poetsen en even een vreugde dansje te doen!
Wat ben ik blij dat dit geen videogesprek was...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten