Omdat je blijkbaar niet alleen over je leeftijd moet liegen...

Ik ben iemand die er van overtuigd is dat eerlijkheid het langst duurt. Ongeacht de situatie, ongeacht wat er gebeurd is. Een leugentje om bestwil slipt er zo nu en dan ook nog wel eens tussen door. Wanneer iemand bijvoorbeeld vraagt of ik voorkeur heb voor een van mijn vier konijnen dan is het antwoord steevast; "nee, ik zou echt niet kunnen kiezen.." Of wanneer je per ongeluk een scheetje hebt gelaten en men kijkt je vragend aan.. Dan is het antwoord ook standaard nee. Tenzij je een pronk stukje los gelaten hebt, dan vraag je je omstanders of ze ook die vers gebakken popcorn lucht ruiken.. en dan wachten tot ze allemaal diep inhaleren..

Maar over het algemeen duurt eerlijkheid dus het langs... zo dacht ik ook toen ik onlangs bij de Hunkenmöller naar binnen liep met een BH die al drie keer eerder omgeruild was door verschillende mankementen. Een borst leeg geprikt wordt door een beugel die uit zijn voegen geschoten is, is nooit grappig. Er zat dus niks anders op om weer terug te gaan naar mijn favoriete zaak bewapend met beugel en BH.

Het was ongeveer een jaar geleden dat ik met een andere buste houder retour ging omdat deze ook een beugel defect had. Wanneer ik mijn BH op de toonbank leg kijken twee paar ogen mij aan alsof ik zonet een nest kittens in de wasmachine heb gestopt. "Wat is hiermee gebeurd?" vraagt de verkoopster verontwaardigd.
"Jah! dat vraag ik mij dus ook af" zeg ik nog verontwaardigder. "Net een week geleden gekocht en nu al kapot." De verkoopster pakt de BH op alsof ze een vuile heren onderbroek vast houd. "Mevrouw, hoe wast u uw BH?" vraagt ze met grote ogen "Nou gewoon netjes in het bh netje van jullie in de wasmachine op 90 graden." zeg ik met een strenge blik.

Oei... Dit is het moment dat een leugentje om bestwil best toegepast had mogen worden. Van verontwaardiging naar pure woede in drie tellen.. Of ik dat alsjeblieft nóóit meer wil doen!? Een BH mag niet op 90 graden gewassen worden en al helemaal niet in de wasmachine. Je vraagt je bijna af waarom je dan van die BH netjes hebt om te voorkomen dat de beugel in de machine vast komt te zitten.. maar goed.
Na een belerende preek aangehoord te hebben en mijn woord gegeven te hebben het nooit meer te doen ben ik met de staart tussen mijn benen de winkel uitgelopen.

Met deze gebeurtenis in mijn achterhoofd loop ik naar de volgende Hunkemöller en leg de situatie uit aan de verkoopster. Wederom volgt de vraag hoe ik mijn BH was. "Nou", zeg ik, "netjes op handwas modus in de machine in een speciaal netje wat ik bij jullie gekocht heb."
Oei!

"Maar mevrouw u mag uw BH nóóit in de wasmachine wassen!" Ja maar nee, maar ja maar nee.. HO! wacht eens even. Mijn wasmachine heeft een handwas functie en jullie verkopen BH netjes...
Een verloren discussie.. grote verontwaardigde ogen, een belerende preek en weer met de staart tussen de benen verlaat ik de winkel. Gelukkig ligt 200 meter verder op nóg een Hunkemöller.
Wanneer ik naar binnen loop en ik mijn verhaal doe over mijn defecte BH vraagt de verkoopster; "Hoe wast u uw BH?" Waarop ik antwoord; "op de hand, in een emmertje met lauw warm water."
"Oh wat vervelend dat uw BH weer defect is. Kom, dan ruilen we hem om."

Met een gevoel van overwinning loop ik de winkel uit. Een leugentje om bestwil.. soms best acceptabel. Ik was mijn BH's overigens nog steeds netjes in het BH netje in de wasmachine. Maar geen paniek mevrouw van de Hunkenmöller, al lang niet meer op 90 graden. Daar verschrompelen ze zo van hé?!

Een vreemde eend in de bijt..

Naast afwassen en douche is een autorit ook een goed moment om je gedachten eens even de vrije loop te laten gaan. Zo ontstaan er het 's ochtends onderweg naar mijn werk vaak genoeg nieuwe blogs in mijn hoofd die ik, tegen de tijd dat ik 's avonds thuis kom, grandioos hard vergeten ben. Lange tijd heb ik gedacht dat wanneer ik iets opschrijf dan vergeet ik het ook niet. Wanneer een afspraak in mijn agenda staat, dan kan ik die dag geen dubbele afspraken inplannen. Logisch toch?

Inmiddels heb ik een boekje waarin ik elke ochtend begin met schrijven; dit moet ik nog doen, dat moet ik niet vergeten, kijk even naar die vragen, geef antwoord op dat vraagstuk. Het resulteert in een zeer overzichtelijk lijstje. Het zou natuurlijk leuk zijn als ik niet vergeet om dit lijstje terug te lezen en de - vergeet mij niet - taken ook daadwerkelijk uit te voeren.

Nog iets wat heel logisch klinkt zijn de gynaecologisch bezoekjes. Wij vrouwen, wij kennen het allemaal. Het hele gedoe is al een ongemakkelijke bedoeling bij elkaar dus je wilt je wel 'goed' voelen op zo'n dag. Daarom zet je je beste beentje voor; je ontdoet je van je wintervachtje en de 'oei ik groei' haartjes, je trekt je mooiste ondergoed aan; een setje dat niet alleen in kleur matcht maar ook in kanten randjes. Je trekt een leuk outfit aan en vertrekt met een 'Man, I feel like a woman!' vibe naar de gynaecoloog.

Lang duurt die vibe helaas nooit. Bij aankomst wordt er een gordijn om je heen geslagen zodat je je in alle 'privacy' kunt ontdoen van je kleren. Leuk dat ze je die privacy gunnen maar als je een paar minuten later in die flatteuze stoel ligt is er geen privacy meer en daarbij krijgt dat mooie matchende setje wat zo zorgvuldig uitgekozen is, nooit de erkenning wat het verdient.

Na het ploeg- en veldwerk mag je je weer in alle privacy aankleden. Wanneer dat gordijn dan bijna gesloten is komt er nog snel een hand naar je toe. Een hand die me daar toch een schaap van een pamper vast heeft. Zo'n pamper, die je laat lopen alsof je in je broek gepoept hebt. Zo'n pamper waarvan je weet dat je niet de roltrap naar boven moet nemen. Zo'n pamper die niet eens past in je zo zorgvuldig uitgekozen ondergoed. Zo'n pamper die je alles behalve een 'Man I feel like a woman!' vibe zal geven.

Gelukkig werkt mijn korte geheugen niet zo goed, dus al zou ik het zelfs opschrijven dat dit gebeurd is, ik zou het waarschijnlijk toch vergeten te lezen. Dus geen paniek! dingen vergeten heeft dus ook zijn voordeel.