vrijdag 22 november 2013

All onboard!!

Twee spannende ogen kijken mij aan wanneer gevraagd wordt of mijn riem al af is gedaan? Dit is niet het geval, dus voorzichtig trek ik mijn shirtje omhoog. Niet te hoog, ik wil niet te veel onthullen van mijzelf. Subtiel zoeken mijn vingers de gaatjes van de riem en maak hem voorzichtig los. Langzaam trek ik hem aan de ene kant helemaal uit mijn broek. Wanneer de riem af is wordt er veel vragend naar mijn vest gekeken.. Die moet natuurlijk ook uit..

Voorzichtig leg ik mijn riem en vest naast mij in een blauw bakje. Daarbij komt nog een transparant zakje met allemaal vloeibare substantie, mijn jas en mijn bagage. Lichtelijk geïrriteerd wijst de bewaking mij naar voren terwijl ik daar nog met mijn handen vol sta. Broek zakt van mijn de kont, een vest, een jas, een handtas, een koffer, een transparant zakje met vloeibare substanties en een  fles sambucca.. Dat alles moet ik in een keer oppakken en mij verplaatsen. 

Ik zeg ho ho, doe es ff rustig ik heb mijn handen vol. En op mijn gemakje loop ik naar voren om daar mijn spulletjes voor de scanner te droppen. Intussen mag ik door de bodyscan en wordt vervolgens gefouilleerd door een vrouw die zonder pardoes mijn broekspijpen omhoog trekt. In een milliseconde bedenk ik mij of ik mijn benen deze ochtend van de wintervacht ontdaan heb...

Met blosjes op de wangen loop ik verder om mijn spullen weer te collecteren. Terwijl ik mijn riem weer subtiel om probeer te doen staat er een vriendelijke zaken meneer naast me. Onze blikken kruisen elkaar wanneer we beiden onze riem om doen. Verlegen lacht hij; "wat een gedoe ook hè?" 

Terwijl ik mij weer aankleed word ik ongeduldig weg gestaard door de beveiligers. Ik niet gek! Ik moet mij hier uitkleden, dan kleed ik mij hier ook weer gewoon aan. Terwijl ik mijn broek optrek voel ik een enorme oprisping aankomen van dat flesje Spa groen wat ik ook nog op moest drinken of weggooien.. Wanneer ik deze de vrije loop laat, besef ik iets te laat dat ik net daarvoor een broodje kipfilet met knoflook en chili gegeten heb.. 

Ik pak snel mijn tas en scheer mij giechelend weer weg. Op naar Manchester! Maar geen paniek lieve vrienden, ik beloof zondag weer terug te vliegen! 

zaterdag 2 november 2013

Die jeugd van tegenwoordig..

De vrijdag avond is aangebroken! De vrijdag avond van de Melkweg in Amsterdam, de vrijdagavond van de reünie met Knaksap, de vrijdagavond van bier en boogie. Tenminste, dat was het plan. Dat ik dan uiteindelijk in het kinderzwembad belandt met mijn liefste hoogzwangere bolgebuikte vriendin, is maar een kleine verandering in het scenario.

Wanneer we aan de kassa staan vraag ik nog of er disco zwemmen is. De mevrouw achter het bewakingsglas vertelt ons met een verbeten gezicht dat er wel ‘jeugd’ aanwezig is en dat er ook wel ‘moderne’ muziek gedraaid wordt. De ‘moderne muziek’ blijkt uiteindelijk een achtergrond muziekje bestaande uit liedjes van vijf jaar geleden. “Toen wij ook nog jong waren!” zegt Rianna.

Veel verandert in het zwembad is er niet anno 2013. Net als 15 jaar geleden is er ook nu het tongende stelletje, de irritante schreeuwende kinderen, de puberende luidruchtige allochtonen en een bubbelbad dat overladen vol zit met kinderen die bovenstaande drie ontvlucht zijn.
Dan blijft voor ons het lekkere warme kinderbadje over om heerlijk ontspannen te badderen en lekker bij te kletsen.

Terwijl we een diepgaand gesprek hebben over het leven en alles wat erbij komt kijken, drijven er twee jonge meiden en een jongen langs in het water. De ene meid verteld trots dat ze ´die jongen´ al gehad heeft.  En met gehad interpreteer ik zelf dan maar even dat ze oogcontact heeft gehad en een gênant blosje op haar wangen heeft gevoelt.
Terwijl hun gesprek voort vloeit vraag ik Rianna om met haar prachtige bolle buikje op te staan en ik richt me weer tot de meiden voor mij. ´Kijk meiden, dit is er wat er gebeurd als je met jongens speelt´
Snel druipt het drietal af uit het heerlijk verwarmde kinderzwembadje.

Het duurt niet lang tot de volgende groep kinderen onze kant op komt drijven. Dit keer zijn het zwaar vechtend en oorverdovend schreeuwende jongens die nog net niet de puberteit bereikt hebben. Op een meter afstand van ons vandaag zijn ze elkaar aan het slaan, wurgen en verdrinken. Ik vraag ze of ze die lege hoek aan de andere kant van het zwembad zien? Ja? ‘Dan ga daar lekker spelen, Ik zit hier non-de-ju voor mijn rust jah!’. Ik hoor het mezelf zeggen met een toontje dat iets meer gezag bevat dan ik bedoelde, maar het werkte wel. Tijdelijk.

Uiteindelijk zijn we toch lekker ontspannen gerimpeld als een ouwe perzik het water uit gestrompeld. Het was een spontane actie die ook zeker voor herhaling vatbaar is. Maar geen paniek vaders en moeders van Hoensbroek en omstreken! Ik zal uw kinderen voortaan op vrijdagavond ontzien, want dat ‘disco zwemmen’ daar zijn we misschien dan toch wel een beetje uit gegroeid..