Klamme
handjes, hartkloppingen en klotsende oksels. Zweetdruppeltjes vormen zich
langzaam boven mijn wenkbrauwen. De onrust stroomt van mijn hoofd door naar
mijn lijf en zorgt voor een immense innerlijke paniek. Alles in mij wil maar
één ding; vluchten!!! Ver weg van hier. Ver weg van datgene wat mijn innerlijke
hulk zo acuut doet ontwaken.
Maar
vluchten is geen optie. Ik schuif maar naar het voorste puntje van mijn stoel,
haal drie keer diep adem en probeer controle te krijgen over de situatie. Welke
situatie?
Ik bevind
mij tussen het publiek bij de show van Yora Rienstra in het Parkstad
Limburg Theater, in de ING zaal om precies te zijn. Dat betekent vrije
zitplaatsen. Keuzevrijheid. Iets waar we continue mee geconfronteerd worden.
Keuzes maken. Neem heel eenvoudig maar eens wc-papier als voorbeeld. Je hebt
biologisch, organisch of synthetisch wc papier. Schuurpapier, dubbele lagen of
drie dubbele lagen. Met of zonder printje. Linksom gedraaid of rechtsom
gedraaid. Proppen of vouwen. Kortom, je wordt tegenwoordig gedwongen overal
goed over na te denken voordat je een keuze maakt. Zo dus ook vanavond over de
zitplaatsen tijdens de show van Yora.
Uiteindelijk
hebben we voor een strategisch goed gepositioneerde zitplaats gekozen. (Thans,
dat dachten wij). Zo zitten we dicht bij het gangpad en redelijk ver
achteraan. De zaal loopt dan ook al snel vol. Zo vol dat er bijna geen andere plekken meer
vrij zijn. Dat moet haast wel een goed voorteken zijn voor Yora Rienstra. Wanneer de lampen dimmen zakt ook het geroezemoes in de zaal
tot het muis stil is. En toen gebeurde het..
De eerste
keer dat ik het geluid hoor ontken ik het direct. Het zal toch niet waar zijn
dat uitgerekend mij dit overkomt, in een zaal vol mensen. Maar al snel wordt
mijn gruwelijke vermoeden waarheid. Mijn vriendin en ik kijken elkaar aan met
een veel betekende blik in onze ogen. Ook uit haar ogen straalt angst. Het
geluid volgt zich steeds sneller achter elkaar op en vergroot zo dus ook de
innerlijke paniek in mij.
Hoe
schaamteloos kun je kauwgum eten? En dan niet alleen knauwen op dat stukje
rubber. Neen, zijn tong draait door zijn mond als een wasmachine op standje centrifuge. Dat gaat gepaard met een overvloed aan speeksel dat als een buiten zijn
oevers getreden rivier door zijn kaken heen en weg naar buiten probeert te
banen.
En dan is veel te laat voor geen paniek. De innerlijke hulk in mij is
geboren... met Gill de la Tourette; Køt Klåtæ Værdåmmæ!!! Hou je bek!!!
Na 45
minuten had onze achterbuurman er waarschijnlijk zelf ook genoeg van. Ik hoor hem even
frutselen en daarmee houdt het geluid op te bestaan. Meneer heeft zijn kauwgum
in een papiertje verfrommeld… Een papiertje waarmee hij de rest van de show mee heeft zitten knisperen.
En dan is veel te laat voor geen paniek. De innerlijke hulk in mij is geboren... met Gill de la Tourette; Køt Klåtæ Værdåmmæ!!! Hou je bek!!!
:-) haha weer veel lees plezier en een leuke manier het weekend te starten!
BeantwoordenVerwijderenDank je wel :) Heel fijn weekend!
VerwijderenSuper leuke verhaal. Ik heb er van genoten!
BeantwoordenVerwijderenDankjewel :)